Henkus' muziek (2)

Na een aantal jaren zo te hebben gespeeld, kwam er een beetje de klad in. Ik verhuisde naar de toenmalige rand van Den Haag en we zagen elkaar wat minder.

Maar zo rond mijn 16e jaar, in 1966, kreeg de muziek een nieuwe impuls. Ik kocht een bandrecorder! Ik weet niet meer precies hoe ik aan het geld kwam, waarschijnlijk van mijn krantenwijk. Het werd een Philips. Ik had er goed over nagedacht en koos dit apparaat uit omdat het 2 x 2 sporen was, 2 snelheden had (9,5 cm/sec en 4,75 cm/sec) en via een apart aan te schaffen kastje geschikt was voor Sound-on-sound, een methode om het geluid van 1 kanaal naar het andere kanaal te sturen met bijvoeging van een nieuw signaal. Overigens heb ik daar uiteindelijk niet veel gebruik van gemaakt, daar zo'n kastje toch in eerste instantie te duur voor mij was.

(Foto: http://www.bandrecorder.be)

Maar met Fred Gelderman heb ik vele uren muziek opgenomen. Dat was puur voor de lol. Ik heb bijna alle opnamen nog (eerst overgezet op cassettebandjes, later gedigitaliseerd en opgeknapt), maar het resultaat is nooit een keurig liedje. Ik zette de bandrecorder aan en we gingen spelen. Vaak ook pure improvisatie. Sommige opnamen zijn toch muzikaal wel interessant en er zitten vaak best leuke ideeën in, die echter in embryonale staat zijn blijven steken.
Onze rolverdeling wisselde ook nu. Fred bleek veel beter dan ik in staat te zijn gitaarsolo's te improviseren en dus ging ik me toeleggen op het leggen van een basis waar hij dan overheen speelde.

lk probeerde allerlei technische dingen uit, zoals feedback en vertraagd opnemen en versneld afspelen en kocht ook verschillende instrumenten om het op te leuken, zoals een kazoo, een mondharmonica en wat percussiedingetjes.
Fred kocht in een onbewaakt ogenblik de oefenpijp voor een doedelzak! Daar hebben we toen onmiddelijk een nummer omheen geïmproviseerd; Pipe:

Weer een nieuwe fase brak aan met de aanschaf van een Egmond electrische gitaar!

Mijn Egmond Typhoon gitaar.

Fred had inmiddels ook een electrische gitaar gekocht en die sloot ik beide rechtstreeks aan op de Philips bandrecorder. Dat gaf een fantastisch geluid. Alhoewel de Philips alleen transistors bevatte, had hij toch een mooie harmonische vervorming, dat onze gitaren een mooi vol geluid gaf.
Nog jaren later, toen ik allang de Philips niet meer als opnameapparaat gebruikte, gebruikte ik hem wel als gitaarversterker. Vooral als ik de gain helemaal openzette, kwam er een fantastisch vet scheurgeluid uit! Uteindelijk heb ik hem toch een keer weggedaan, omdat ik helemaal over was gegaan op acoustische gitaar.

Die Egmond was een betaalbare, maar nogal zwaar bespeelbare gitaar.
Dankzij het onvolprezen internet kwam ik er achter dat ik ook hier in goed gezelschap was. O.a. George Harrison en Paul McCartney speelden in het begin op een Egmondgitaar! En in Nederland The Blue Diamonds en mijn gitaarleraar, René Nodelijk. Zie hier voor meer beroemde artiesten.

>>>pagina 3 >>>

Voor de liefhebber wat muziek uit die tijd door mij en Fred Gelderman: